ငါမရွိငါမသိငါဧ။္ေန႔စြဲမ်ားမွာငါရဲ႕ေၾကကြဲဝမ္းနည္းမႈအသံတိတ္စကားလုံးမ်ားသန္းေခါင္ယံည
အလယ္မွာအန္ထြက္ကုန္ၾကတယ္။
ငါရွိတယ္၊ငါသိတယ္၊ငါျမင္တယ္၊ငါၾကားတယ္။
ငါရွိေနလုိ႔ငါသိေနရတယ္။တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ႔အဲဒီအသိတရားေတြကိုပယ္ေဖ်ာက္ထားလုိက္ခ်င္တယ္။
ငါရွိေနလုိ႔ငါျမင္ေနရတယ္။အဲဒီေတာ႔.....ငါ.....ငါေလ....ေယာက်ာ္းတန္မဲ႔မ်က္ရည္ေတြဝဲခဲ႔ရတယ္။
ငါရွိေနလုိ႔ငါၾကားေနရတယ္။သတင္းေတြကေနမင္းတုိ႔အသံေလးေတြၾကားေတာ႔ငါရင္မွာေျဖဆည္မရႏုိင္ေတာ႔ျပီ။
ငါနားထဲကုိုသံရည္ပူေလာင္းထည္႔တာထက္ဆုိးတယ္။
ေမးသူ။.....။အခုေလာေလာဆယ္ဘာကုိအလုိိခ်င္ဆုံးလဲ
ေျဖသူ။.....။စားစရာ...ဆန္..... ဆန္ေပါ႔
ဟာ..........ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာမီးေတြဟုန္းဟုန္းေတာင္ေလာင္ေလျပီ။ငါ႔ႏုတ္ခမ္းကုိငါကုိက္ျပီးငါအံၾကိတ္ေနလုိက္တယ္။
ဘယ္ဘဝကအၿငိဳးေတြႏွိပ္စက္လုိ႔မင္းတုိ႔ေတြဒီလုိအျဖစ္ဆုိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ၾကဳံရတာလဲ။ငါ႔ကုိယ္ငါ႔ခဏခဏျပန္ေမးေန
မိတယ္။ငါမရွိငါမသိငါဧ။္ေန႔စြဲမ်ားမွာမင္းတုိ႔ရဲ႕ဒုကၡေတြကုိငါရင္နာနာနဲ႔ခဏေလာက္သိမ္းဆည္းထားလုိ႔ရရင္
သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ။နာဂစ္နဲ႔ဂ်ာရစ္လုိအျဖစ္ဆုိးမ်ဳိးမင္းတုိ႔ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ႔မွမၾကဳံပါေစနဲ႔လုိ႔
ငါဆုေတာင္းေနမိတယ္။ကားေလးတစ္စီးဆုိက္လာရင္မင္းတုိ႔ေတြအေျပးအလႊားနဲ႔မုန္႔ေျပးေတာင္းၾကတာေတြကုိ
လည္းငါျမင္တယ္။ထမင္းမစားရဘဲမင္းတုိ႔ေတြေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားေနၾကတာကုိလည္းငါျမင္တယ္။မင္းတုိ႔ရဲစပါးခင္း
ေတြေရထဲျမဳပ္ေနတာလည္းငါျမင္တယ္။အဘြားအုိကဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကုိဦးခုိက္ပူေဇာ္ျပီးဆုေတာင္းေနတာကုိ
လည္းငါျမင္တယ္။ငါမရွိငါမသိတဲ႔ငါကမင္းတုိ႔နဲ႔ဟုိး...............မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးတဲ႔တစ္ေနရာမွာရွိေနတယ္။
ဒါေပမဲ႔ငါရဲ႕စိတ္ေတြကမင္းတုိ႔ရဲ႕အနားမွာအျမဲရွိေနတယ္။ဒီဒုကၡေတြကမင္းတုိ႔အတြက္ခဏတာေလးဘဲျဖစ္ပါေစ
လုိ႔ငါဆုေတာင္းလုိက္တယ္။မင္းတုိ႔ကုိအျပည္႔အဝမကူညီဘဲလ်စ္လ်ဴရုထားတဲ႔လူတစ္စုကုိလည္းငါမုန္းတယ္။
ငါအရမ္းမုန္းတယ္။မင္းတုိ႔ရဲ႕ဒုကၡေတြကုိငါမျမင္ရက္ဘူး။ငါမၾကည္႔ရက္ဘူး။ျမင္ရတာမ်ားေတာ႔
ငါမ်က္စိေတြ.....ေၾကာင္ကန္းသြား..................................................................................................
မွတ္ခ်က္။......။(ငါ)ဆုိေသာစကာလုံးသည္အနည္းငယ္ရုိင္းပါလိမ္႔မည္သုိ႔ေသာ္စကားလုံးေတြကုိေလးနက္ေစခ်င္
ေသာေၾကာင္႔သုံးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ညီရဲေခါင္
အလယ္မွာအန္ထြက္ကုန္ၾကတယ္။
ငါရွိတယ္၊ငါသိတယ္၊ငါျမင္တယ္၊ငါၾကားတယ္။
ငါရွိေနလုိ႔ငါသိေနရတယ္။တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ႔အဲဒီအသိတရားေတြကိုပယ္ေဖ်ာက္ထားလုိက္ခ်င္တယ္။
ငါရွိေနလုိ႔ငါျမင္ေနရတယ္။အဲဒီေတာ႔.....ငါ.....ငါေလ....ေယာက်ာ္းတန္မဲ႔မ်က္ရည္ေတြဝဲခဲ႔ရတယ္။
ငါရွိေနလုိ႔ငါၾကားေနရတယ္။သတင္းေတြကေနမင္းတုိ႔အသံေလးေတြၾကားေတာ႔ငါရင္မွာေျဖဆည္မရႏုိင္ေတာ႔ျပီ။
ငါနားထဲကုိုသံရည္ပူေလာင္းထည္႔တာထက္ဆုိးတယ္။
ေမးသူ။.....။အခုေလာေလာဆယ္ဘာကုိအလုိိခ်င္ဆုံးလဲ
ေျဖသူ။.....။စားစရာ...ဆန္..... ဆန္ေပါ႔
ဟာ..........ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲမွာမီးေတြဟုန္းဟုန္းေတာင္ေလာင္ေလျပီ။ငါ႔ႏုတ္ခမ္းကုိငါကုိက္ျပီးငါအံၾကိတ္ေနလုိက္တယ္။
ဘယ္ဘဝကအၿငိဳးေတြႏွိပ္စက္လုိ႔မင္းတုိ႔ေတြဒီလုိအျဖစ္ဆုိးမ်ဳိးေတြနဲ႔ၾကဳံရတာလဲ။ငါ႔ကုိယ္ငါ႔ခဏခဏျပန္ေမးေန
မိတယ္။ငါမရွိငါမသိငါဧ။္ေန႔စြဲမ်ားမွာမင္းတုိ႔ရဲ႕ဒုကၡေတြကုိငါရင္နာနာနဲ႔ခဏေလာက္သိမ္းဆည္းထားလုိ႔ရရင္
သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ။နာဂစ္နဲ႔ဂ်ာရစ္လုိအျဖစ္ဆုိးမ်ဳိးမင္းတုိ႔ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ႔မွမၾကဳံပါေစနဲ႔လုိ႔
ငါဆုေတာင္းေနမိတယ္။ကားေလးတစ္စီးဆုိက္လာရင္မင္းတုိ႔ေတြအေျပးအလႊားနဲ႔မုန္႔ေျပးေတာင္းၾကတာေတြကုိ
လည္းငါျမင္တယ္။ထမင္းမစားရဘဲမင္းတုိ႔ေတြေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားေနၾကတာကုိလည္းငါျမင္တယ္။မင္းတုိ႔ရဲစပါးခင္း
ေတြေရထဲျမဳပ္ေနတာလည္းငါျမင္တယ္။အဘြားအုိကဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကုိဦးခုိက္ပူေဇာ္ျပီးဆုေတာင္းေနတာကုိ
လည္းငါျမင္တယ္။ငါမရွိငါမသိတဲ႔ငါကမင္းတုိ႔နဲ႔ဟုိး...............မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးတဲ႔တစ္ေနရာမွာရွိေနတယ္။
ဒါေပမဲ႔ငါရဲ႕စိတ္ေတြကမင္းတုိ႔ရဲ႕အနားမွာအျမဲရွိေနတယ္။ဒီဒုကၡေတြကမင္းတုိ႔အတြက္ခဏတာေလးဘဲျဖစ္ပါေစ
လုိ႔ငါဆုေတာင္းလုိက္တယ္။မင္းတုိ႔ကုိအျပည္႔အဝမကူညီဘဲလ်စ္လ်ဴရုထားတဲ႔လူတစ္စုကုိလည္းငါမုန္းတယ္။
ငါအရမ္းမုန္းတယ္။မင္းတုိ႔ရဲ႕ဒုကၡေတြကုိငါမျမင္ရက္ဘူး။ငါမၾကည္႔ရက္ဘူး။ျမင္ရတာမ်ားေတာ႔
ငါမ်က္စိေတြ.....ေၾကာင္ကန္းသြား..................................................................................................
မွတ္ခ်က္။......။(ငါ)ဆုိေသာစကာလုံးသည္အနည္းငယ္ရုိင္းပါလိမ္႔မည္သုိ႔ေသာ္စကားလုံးေတြကုိေလးနက္ေစခ်င္
ေသာေၾကာင္႔သုံးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ေလးစားစြာျဖင္႔
ညီရဲေခါင္
5 comments:
တကယ္ကိုပဲ အသံတိတ္လိုက္ပါေတာ့မယ္ဗ်ာ...
ဖတ္ပီးေတာ့ တစ္ကယ္ကို အသံတိတ္သြားပါတယ္ ...
ဘယ္လုိေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး..
မေျပာေတာ့ပါဘူး..
အသံတိတ္ျပန္သြားပါတယ္...
“ကိုယ္ခ်င္းစာမိ ပါတယ္ ”လို ့ေတာင္ေျပာဖို ့အင္အား
ကၽြန္ေတာ့္ မွာတကယ္မရွိေတာ့ပါ..
ေနစရာမရွိ ပါဘူးဆိုမွ. ေမာင္းထုတ္ခံေနရတာေတြက
ရွိေသး..(ဆိုးခ်က္ဗ်ာ)
ေနာင္ဒီလို အျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးမွ ကမာၻသူ ကမာၻသားတိုင္းကင္း
ေဝးၾကပါေစ။
ဘယ္လံုးစကားလံုးမ်ိဳးေတြနဲ႕ ဒီေၾကကြဲမွဳကို ေရးသားရမွန္း မသိေအာင္ပါပဲဗ်ာ..။
အမယ္မင္း ေမာင္ရင္ ရဲေခါင္........
ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႔ၿပန္ၿပီကြာ.....
Post a Comment